Whisky #56: Tomintoul 12YO Oloroso Sherry Cask Finish 40%

Pierwszą na blogu przedstawicielką destylarni Tomintoul będzie ich 12-letni destylat finiszowany przez ostatnie półtora roku starzenia w beczkach po oloroso sherry.

Tomintoul, przedstawicielka regionu Speyside, jest relatywnie młodą destylarnią, bo założoną w 1965 roku. Nastawiona była od początku głównie na zasilanie swoimi whisky licznych blendów. Obecnie Tomintoul ma w swojej ofercie kilka oficjalnych wypustów. Kilku niezależnych bottlerów również wypuściło spod swoich skrzydeł kilka edycji tej whisky.

Co ciekawe, Tomintoul jest jedną z kilku destylarni ze Speyside, które wypuszczają dymne whisky. Do tych z Islay nie ma co porównywać, ale zawsze to jakaś odmiana 🙂

Szczerze, tak troszkę z dystansem podchodzę do Tomintoula (mówię tu o oficjalnych, młodych whisky) i nie spodziewam się jakichś wielkich fajerwerków po tej mojej dzisiejszej 12-letniej, zwłaszcza że jest barwiona i dodatkowo filtrowana na zimno. Może to finiszowanie z sherry nada tej whisky charakteru, który mnie zdziwi 😉

Moje odczucia:

OKO: miedziana.
NOS: czereśnie, kompot z podgniłych czerwonych owoców, miód, odrobina ziół, wychodzą winne jabłka. Jest owocowo, ale nie przesadnie słodko. Jest przede wszystkim ubogo.
JĘZYK: bardziej gorzka niż słodka, ogrom posmaku dębowej beczki. Whisky dosyć ostra i pieprzna – rozgrzewająca, bez żadnej głębi smaku. Nie jestem w stanie doszukać się smaków zasugerowanych w zapachu. Gorzka skórka z cytrusów i ten wszechobecny, przykrywający wszystko drewniany smak.
FINISZ: tępy, oczywiście dębowy, alkoholowy. Dopiero na samym koniuszku lekko wiśniowy.

No niestety, moje przeczucia były słuszne, whisky, trzeba to wprost powiedzieć, słaba. Płaska, uboga, nieskomplikowana. Początek na nosie dawał jakieś nadzieje, na choć minimum zadowolenia dla podniebienia, jednak potem było tylko gorzej. Finiszowanie dodało winnych i owocowych akcentów, ale nie przebiło się przez dębinę.

OCENA: 77/100.