Whisky #100: Glenfarclas 1966 41YO Daily Dram 46.1%

ABV: 46.1%

Wiek: 41 lat
D.: 1966 r.
B.: 2007 r.
Beczka: Bourbon

Ilość butelek: 130

Cena: A ile dasz?

Witajcie!

Jest i ona, butelka nr 100 na blogu! ‘Chwilę’ zajęło dojechanie do takiej liczby, ale to nie zawody, rzecz jasna. A i każda opisana przeze mnie butelka, to była fantastyczna i nowa podróż w nieznane. Niektóre podróże były krótkie i nudne, inne natomiast pamiętam do dziś. I o to w tym przecież chodzi, o różnorodność i zaskoczenie. Przy kolejnej setce życzę sobie i Wam tego samego – czyli dobrej zabawy przy każdej kolejnej whisky 🙂

Na co padł wybór dzisiaj?

Padło na 41-letniego Glenfarclasa 1966, a właściwie powinienem napisać Lancer’s Flag, gdyż jest to pozycja od niezależnych firm (seria Daily Dram z której pochodzi opisywany Glenfarclas, to twór belgijskiego The Nectar oraz  importera z Holandii Bresser & Timmer). Glenfarclas u niezależnych bottlerów to strasznie rzadka rzecz i jeśli już wychodzi spod obcych rąk, to nie pod swoją oryginalną nazwą (np. Douglas Laing wypuszcza Glenfarclasa pod nazwą Speyside’s Finest).

Glenfarclas 1966 z serii Daily Dram to whisky, która 41 lat przeleżała w beczkach po bourbonie. Zabutelkowano jedynie 130 butelek w mocy beczki oraz bez żadnych chemicznych zabiegów.

 

Moje odczucia:

OKO: ciemny syrop brzoskwiniowy.

NOS: zarazem lekka i świeża, ale wyczuwalne jest to, że jest to whisky aż lepka. Od razu czuć świeżo ścięte drzewo i sączącą się z niego obficie żywicę. Mamy tu sałatkę ze świeżych owoców – melony, jabłka, arbuzy, mango. Sporo miodu, przyprawionego świeżo skoszoną trawą. Słodyczy tej whisky nadaje syrop z brązowego cukru wymieszany z syropem klonowym. Kolejnym słodyczem są cukierki owocowe oraz biszkopt mocno nasączony waniliowym olejkiem.

JĘZYK: feria smaków, tj. dębina, jabłka, trawa cytrynowa, imbir, biały pieprz. Pomiędzy te główne smaki wpycha się łagodna i słodka wanilia, a dla przeciwwagi są tu też gorzkie ścinki dębowe. Gdzieniegdzie delikatnie iskrzą nuty alkoholowe, ale nie psujące całokształtu.

FINISZ: dębina kontynuuje swoje podboje, a nowością w smaku jest przyjemny tytoniowy dym, który delikatnie wkrada się tu i ówdzie. Mamy też gorzką skórkę cytrusów i delikatnie iskrzący i piekący imbir. Finisz wręcz się niekończący, a najdłuższy posmak ma tutaj wspomniany dym tytoniowy. Wyjątkowy smaczny dym tytoniowy.

OCENA: 89/100.

Whisky świetnie pachnąca, cały przekrój aromatów słodkich, świeżych, dębowych. W smaku również powtórzenie tego co na nosie, plus naprawdę genialny i niekończący się finisz z tym tytoniowym smaczkiem. Bardzo dobra whisky, ale spodziewałem się jeszcze ciut więcej 😉 Przebieg robi swoje 🙂