Festiwal Whisky – Jastrzębia Góra 22-23.08.2014r.

Witajcie!
No nic, festiwalowy pył opadł już całkowicie, ale w głowie nadal siedzą wrażenia i chęć opisania chociaż w skrócie tego co przez 2 dni zaoferowała nam Jastrzębia Góra, Dom Whisky i sam festiwal.

Dopiero dziś zlądowałem w domu. Także po lekkim rozpakowaniu się i podpowiedzeniu mózgowi, że morza nie ma, smażalni ryb nie ma, wakacyjnych tłumów nie ma, dzierżąc w ręce jedynie szklankę wody (tak, tak, whisky mam na razie dosyć 🙂 ), zabieram się do zwięzłej relacji.

W Jastrzębiej byłem już w czwartek w południe, tak żeby przygotować się i mentalnie nastawić do czekających mnie dwóch dni na festiwalu. Wieczorem małe odwiedziny Domu Whisky, parę kieliszeczków czegoś przyjemnego i podpytanie barmana co ciekawego szykuje się na drugi dzień.

Festiwal od frontu.

W I-szy dzień festiwalu wymyśliłem sobie, że chcąc dostać się na któryś masterclass (osobno, nie biorąc całego pakietu) muszę się tam zjawić zaraz po otwarciu. Tak też zrobiłem, kilkanaście minut po 10ej byłem już na miejscu. Stówka zapłacona, opaska na nadgarstku zapięta, kieliszek w ręce i ognia – myślę sobie. Ludzi nie za wiele, atmosfera lekko senna, no ale to dopiero początek przecież. Ludzie zaspani i jeszcze ciut zdezorientowani gdzie co jest. Podpytałem o masterclasses nie bardzo zorientowanego pana który się tym zajmował i widząc tematy wykładów na chwilę mi przeszło żeby się na cokolwiek zapisywać (120zł za sztukę i w cenie oprócz zapisu na masterclass w zalezności od wybranego tematu dostawałeś albo nową Encyklopedię Whisky J.Urbana, Glenfiddicha 12, prenumaratę Magazynu Whisky..), więc postanowiłem się przejść po ogrodzonym festiwalowym terenie, żeby zobaczyć czym się będę raczył przez dwa dni 🙂

Ardbeg niepotrzebnie się wygrzewa.

I? W kilka minut zorientowałem się, że chyba czego innego się spodziewałem. Tzn. spodziewałem się większej ilości wystawców, to na pewno. A dwa jeśli już destylarnia, czy też koncern się wystawia, to wszystkie wystawione produkty są do zdegustowania w cenie wejściówki. A tu mnie ciut zraziło, czy może początkowo zdziwiło, że do stestowania były jedynie najbardziej podstawowe wypusty. Zawartość reszty butelek mogła znaleźć się w kieliszku dopiero po dodatkowej opłacie – od 20zł, do bodajże 180zł za Glenfiddicha 26YO – nowy wypust.

Moje lekkie zawiedzenie spotęgował fakt, że większość rzeczy wystawionych dla ludu po prostu piłem. 

Jednak po zrobieniu kilku kółeczek 'na pusto’ podszedłem na początek bodajże do Ardbega, zaraz kieliszek się wypełnił, chwila gadki z barmanem, nalał drugi raz i ruszyłem od stoiska do stoiska, szukając rzeczy nowych do spróbowania.

Glenfiddich na biało.

Z wystawców mieliśmy wspomnianego Ardbega – Ten za free, Corryvreckan i Uigedail płatne.
Poza tym Glenfiddich – najbardziej okazałe stoisko.
Glenmorangie – bardzo nieśmiałe stoisko, wielkości kiosku.
Talisker – najbardziej efektowne stoisko, ze Stormem do testów, rozbitą łodzią jako rekwizytem i deszczem na zamówienie.
Jim Beam – cała paleta swoich produktów i barmani ogarniający drinki/koktaile na ich bazie.
Dewar’s – najbardziej wyluzowani barmani, dużo by o nich pisać, 'miszczowie’ 🙂
Glenlivet – tutaj 12 i 15-ka. Aberlour z 12-ką. Johhnie Walker z Double Black.
W Grant’sie mieli kilka rzeczy do stestowania. Poza tym robili mini-warsztaty z blendowania swojej whisky. Fajna rzecz, w niedzielę z rana robiłem swój wspaniały blend 🙂
Bardzo stonowany Jack Daniels – tutaj najmniej ludzi było przez dwa dni.

A Talisker w deszczu.

Moje początkowe obawy, że po prostu nie będzie tutaj co robić i co degustować szybko się rozmyły, a to za sprawą LUDZI. I mówię tu przede wszystkim o ludziach za barami. Krótko mówiąc – świetni! Z większością dało się porozmawiać zarówno fachowo o whisky, whisky barach, miejscach w których pracują itd., ale także na luzie o wszystkim i o niczym. Tak, barmani zrobili robotę na festiwalu.

Ale z ludźmi przy barze też łapało się momentalnie kontakt. Wiadomo, whiskopijca z whiskopijcą tematy do rozmów zawsze znajdą, co spowodowało, że atmosfera całego festiwalu była na duży plus.

Jury konkursu barmańskiego.

Zestaw jednego z uczestników.

A tu ciekawa prezentacja koktajlu.

Koktajl m.in. na Ardbegu.

W drugi dzień odbył się też finał konkursu barmańskiego (jak się dowiedziałem wczoraj od barmana w DW do wygrania był złoty Auriverdes, hmm). Poza tym był pokaz i chyba nauka gry na dudach, ale nie zagłębiałem się za bardzo – nie do końca mój instrument 🙂

No i w końcu nie zlądowałem na żadnym masterclass. Raz, że nie porwały mnie tematy (jedynie ten o single cask wydawał się ciekawy), dwa – nie było czasu 🙂

Podsumowując festiwal, jakichś organizacyjnych wpadek nie zauważyłem. No może poza irytującym wiecznym brakiem wody w automatach do przemywania kieliszków 🙂

W przyszłym roku liczę na większą ilość wystawców, to na pewno. Żeby nie był to festiwal tylko dla początkujących i Ci co coś tam już w życiu wypili nie marudzili. To mój apel 😉
Organizatorzy na pewno po pierwszej tego typu imprezie sami wyciągną wnioski i poprawią wszystko co w ich oczach powinno funkcjonować lepiej i II-ga edycja będzie idealna.

Wszystkiego pewnie do końca nie opisałem, parę błędów na pewno zrobiłem, ale wybaczcie, odespać muszę festiwalowe zmęczenie 🙂

PS. Wielkie pozdrowienia dla chłopaków z Dewar’sa, Jim Beam’a i Ardbega 😉